Litclub.ge

* * * "მე ისევ მოველ" (მთარგმნელი: ალექსანდრე ელერდაშვილი)
მე ისევ მოველ, მე ისევ მოველ,
მე ჩემი სატრფოს სახელად მოველ,
მომაპყარ მზერა, მომაპყარ მზერა,
შენი წყვდიადის ნათელად მოველ.
მე ლხენით მოველ, მე ლხენით მოველ,
გავთავისუფლდი და ფრენით მოველ,
ასჯერ ათასი გავიდა წელი,
სანამ ამ სიტყვის სათქმელად მოველ.
ამ გზებით მოველ, ამ გზებით წავალ,
ვაებით მოველ, ვაებით წავალ,
შემინდო უნდა, შემინდო უნდა,
კეთილ საქმეთა საქმნელად მოველ.
მე ღვთაებრივი ვიყავ ფრინველი,
ახლა ხართ ჩემში კაცის მხილველი,
მიწიერ მახეს ვერ გავექეც და
ჩემივ ტყვეობის კანკელად მოველ.
არა ვარ მიწა, მტვერი და ბუქი,
მე ვარ სიწმინდის გამონაშუქი,
სადაფს გავშორდი და წუთისოფლად
გულის ვნებათა ამშლელად მოველ.
ნუ მაცქერდები გონების თვალით,
ხამს განიმსჭვალო უცხო რამ ძალით
და იქ მიხილო, და იქ შემიცნო...
იქ გონზე მყოფი აქ ხელად მოველ!
მე კაცად ვიშვი და არა მგამა
ის ოთხი დედა და შვიდი მამა,
მე მიღმა სხივად დავფარფატებდი...
და მოღმა თვალთა ამხელად მოველ.
დღეს ჩემი სატრფო იქ იარება,
იქ მიხმობს ფიქრთა გამზიარებლად,
მე კი იქაურ ზრახვებს დავეხსენ
და აქაურთა დამხსნელად მოველ.
ჰე, შ ა მ ს ე  თ ა ბ რ ი ზ, თუნდ მასაპყარო,
შეგთხოვ, შენს მზერას არსად გამყარო!
გულით და სულით დაჭრილი ვარ და
არყოფნის ზღვართა წამშლელად მოველ.