Litclub.ge

ხსოვნანი
გათავდა! ჩემი ოცნება მიხვდა, — 
აღარღირსრწმენა მომავლის სხივთა, 
მე ბედნიერი ვიყავ მცირე ხანს... 
უსასოობის ქარმა დაბერა, 
ჩემი აისი ჯანღით დაფერა, 
გზა — ზამთრეული თოვით მილექა. 
მშვიდობით — ლხინო, ტრფობავ, ნატვრანო, 
ნეტავი ხსოვნაც თან გაგატანოთ!