ვით უცხოსთან, თავს ისე ვგრძნობ, 

საკუთარ სახლს თითქოს ვერ ვცნობ, 

ვჭვრეტ სარკეში შიშის თვალებს.

რა ჩანს მათში, ღმერთო, ღმერთო! – 

ყოველივე მე მგავს ერთობ... 

ნუთუ ასე შევიცვალე?