ზოგჯერ გავიფიქრებ, გავგიჟდე და 

ვთქვა, ნამუსგარეცხილი ქალის შვილი ვიყო, 

ხშირად შევიგინო, - ჩემი დედა!.. 

ტრადიცებიდან გავირიყო. 

არვინ გაიკვირვოს, - შეიძლება, 

გაპრანჭულ ლაპარაკად დავიღვენთო, 

თმა გადავიშალო კულულებად, 

ცხვირზე საყურე გავიკეთო. 

ვინატრო ანტალია, ან ის ის რიო 

სულ არ გავიხსენო ვარძია, 

როკზე და რემიქსზე გადვირიო, 

ქართულზე ჩავიუბნო: - ბანძია... 

კანაფი გავაბოლო, კუბები მოვითვალო, 

ვაჟკაცს ვაჟკაცური არ ვუთხრა, 

სამჯერ გათხოვილი ცოლად მოვიყვანო, 

გერები მივიღო საკუთრად. 

კაცმა, ვიწუწუნო: დედა, მამა, მშია! 

ან ვინმეს ჯიბეს ხელი ჩავუყო, 

დავკარგო ყველაფერი რაც კი გამაჩნია, 

მაგრამ...  ქართველობას რა ვუყო.