Litclub.ge

* * * "მთვარე - ძაღლიშვილი"
მთვარე - ძაღლიშვილი, ისე გაიტურა, 
თითქოს კვალში ედგა ღამის ტარანტული. 
წასვლა გამიგია, მაგრამ - პოეტურად! 
არის მიტოვებაც, მაგრამ - გალანტური! 

ბოლო სიგარეტიც ყავას შევუხამე 
(სადღაც უნდა მეგდოს კიდევ, ორი ღერი). 
წერა შემიძლია მხოლოდ შუაღამით... 
სხვა დროს არ მაცლიან, თორემ - ვინ ოხერი. 

რაღაც უხეირო სასმელს მიძალებით, 
გუშინ საღამოდან ვიკლავ მოშიებას. 
დილით მიპოვნიან, ალბათ, მიცვალებულს... 
გარეთ ნერვიულად ყეფენ გოშიები. 

ქალაქს გადავხედე - თვალი ამარიდა 
ისე მედიდურად, მისთვის დანაბერებს... 
მთელი დედამწა, ჩემი ფანჯრებიდან, 
მოჩანს, დამიჯერე - ბევრი არაფერი... 

და ეს ლექსიც, თითქოს, სხვათა შორისია - 
ფიქრიც მიძნელდება... იცი? გეფიცები, 
ყოფნას და არყოფნას, სადღაც შორისა ვარ, 
საფლავს მინაწერი წლების დეფისივით.