Litclub.ge

გული
მოკვდა. 

დის ნაზს ხელს არ გაუსწორებია სასთუმალი; იდუმალის მწუხარებით არ შემოუხედავს ავადმყოფის ოთახში სატრფოს თვალებს; ნაცნობებს არ მოუკითხავთ; უკანასკნელ წამს შენდობა არ მიუღია იმ მშვიდ, წყნარ ადამიანისაგან, რომლის ძალა აღარ სწამდა, მაგრამ დამამშვიდებელი სიტყვების მისგან გაგონება მაინც უნდოდა; დედას არ დაუყრია ცხარე ცრემლები. 

მოკვდა უცხოეთში. 

- ათასი სნეულებით იყო ავად, არავითარმა წამალმა არ იმოქმედა, - იმართლებდა თავს ამხანაგთა წინაშე ექიმი. 

ცხედარი გაჭრეს. 

პროფესორმა ხელები ჩამოუშვა და გაკვირვებულმა წამოიძახა: 

- შეხედეთ, ბატონებო, ეს რა ამბავია?! 

ერთმანეთს შესცქეროდენ. 

- ბატონებო, გული, გული, სადღაა? 

გულის მაგიერ ფერფლი-ღა დარჩენილიყო. 

დეპეშით გაგებული უბედურებისაგან თავზარდაცემული დედა შევიდა საყვარელ შვილის ობლათ დატოვებულ ოთახში. ქვითინებდა: ასე გამომიმეტე ქვრივი ოხერი? სადაა შენი კარგი გული, ამდენის ვაით და უით რომ ჩაგიდგი საგულეში? 

კედლიდან პატარა რუქამ გასცა პასუხი: 

- მე დავაჭკნე! 

- მე დავწვი! - გახმაურდა სურათი მაგიდაზე. 

სიტყვები არავის გაუგონია. 

1908 წ.