სიდონია, სიდონია, ქალო, ფერმიმქრალო,

შენ, ასულო ჰურიათა და იბერთა თვალო,

განგებისგან მოგენიჭა მისტერია დიდი,

იბერთათვის ზეცისაკენ გაგიდია ხიდი,

სათუთ მხრებზე გიტვირთია მწარე ცოდვის დარდი,

სიფრიფანა თითებს შენსას ჩაუბღუჯავს კვართი,

ვერრა წაშლის სევდას შენსას, ასე სულშესაძარს,

ძალუმ ფესვად გატოტვიხარ სვეტიცხოვლის ტაძარს,

და მას უკან საუკუნო გადგას სვეტი ნათლის,

ძეგლად შენი სულის მადლის, შენი ცრემლის მართლის,

სიდონია, სიდონია, სიფრიფანა ქალო,

ზეციური საქართველოს დედა-დედოფალო.