გადამსკდარია ყურძნის მარცვლები,

მზეზე, ვით ქალის მკერდზე საკინძე,

დადუღებულა `სამოთხის სითხე~,

არც კი სცალია ახლა მასპინძელს.

თარი კუთხეში აყუდებულა,

დაუფენიათ ტახტზე ჭილოფი

და ჭურის თავთან სადღეგრძელოა,

მოშუშებული ყველა ჭრილობის.