Litclub.ge

მ ო თ ქ მ ა
საჭე გამიტყდა, ნიჩაბი
ხელიდან გამომეცალა; 
ვხედავ, თანდათან ვსუსტდები
და მეკარგებამე ძალა; 
პატარა კიდევდა, ვაი, 
ვეღარც-კი შევძლებ ბრძოლასა
და ჩემი ნავიდაიწყებს
უგზო-უკვალოდქროლასა!.. 
1ხან ცას შევყურებ ვედრებით, 
ხან ადამიანთეძახი; 
მაგრამ ყრუ არის ზევითცა
და უგულოა ქვეშ ხალხი; 
ჩემთვის არავის სცალია, 
თავის საქმე აქვს ყველასა! 
სხვას ვის უშველეს, აბა, მათ, 
რომ მე ველოდე შველასა?.. 
«სულდავუძლურდი, თავს ძლივს-ღა
ვიმაგრებ, ღონემიხდილი; 
ვგრძნობდიდხანს ვეღარგავატან, 
მიახლოვდება სიკვდილი! 
ოჰ, ნუთუ ასეუდროოდ
უნდამომეღოს აქ ბოლო
და მკვდარსაც ვეღარჩამიკრავს
გულში ძვირფასი სამშობლო?.. 
ქ. ოლთისი.