რა უჩვეულო გამოხდა ჟამი,

აღარაფერი დაგვრჩა საერთო;

მხოლოდ მდინარის ქვიშა და ლამი,

მზე ჩაწურვილი უერთმანეთოდ...

მოგვყვა კი რამე გარდასულ დღეთა,

წინათ რომ წმინდა წლები დავარქვით.

უკუნ ღამეში შთაინთქა მცხეთა,

აღარ ხმაურობს ჩვენი არაგვი.