Litclub.ge

ლოცვა-ვედრება "მზეო მარიამ”
ოთარს

მარად ქალწულო,
ღვთისმშობელო,
მზევ სულთა ჩვენთა,
როგორც წყურვილით გათანგული ყარიბი მგზავრი,
მოვდექი თხოვნით, მოწყალების შენგან მსურველი,
რათა ლოცვაში გაგიმხილო 
საქვეყნო ჯავრი:

წრფელი ხარ შენ და 
უცილოა განზრახვა შენი.
ერთხელ მოხედვაც სასოების საწინდარია!
როდის იქნება მოიბრუნონ სული მაშვრალთა,
მოიღე დედის მზრუნველობა,
`მზეო მარიამ!~



მოიღე შვება, 
სამართალი მოიღე შენი.
ეს უზნეობა მეტისმეტი და საკმარია!
მოჰმადლე ნიჭი თანაეძმოს ქართველს ქართველი,
მშობელი ქვეყნის სიყვარულში,
`მზეო მარიამ!~

ამგვარ სიცოცხლეს 
სულის გვემა და 
ჯვარცმა ჰქვია,
ჯვარცმულისათვის ხორცი რაღა მოსახმარია,
ბრალია, დედავ, ესე სამწყსო, - წილხვედრი შენი, 
ღვთის მეოხებას ნუ მოაკლებ, 
`მზეო მარიამ!” 


დიდება შენდა 
სახიერო,
რჩეულო ზეცით,
ხატება შენი მშვიდია და ისევ წყნარია.
რას იტყვის ნეტავ თვალთა შენთა დიდსულოვნება, 
ჩვენს მოთმინებას თუ არა Hჰგავს,
`მზეო მარიამ!”  

მარად ქალწულო,
მოწყალეო
ბედით დევნილთა,
ლოცვა – ვედრებით თავი ჩემი მომიგვარია,
იქნებ ერთხელაც ვიზეიმოთ სულის მშვიდობა,
ოდა გიმღეროთ,
ამინ,
ამინ,
`მზეო მარიამ! ”