ტყისკენ გარბოდა ცელქი ბილიკი,

ნაირგვარობა ჩანდა ჩეროთა...

კაცი _ ქარებზე დაყრდნობილი კი

ხორშაკგადავლილ ცას გასცქეროდა.

მან განიცადა ხილვით ღმერთი და

ყოფნა _ მსუსხავი ჟამ-ხაროებით...

იდგა, ესმოდა ცისმიღმეთიდან

ხმები _ შორეულ სამყაროების...

დუმდა ზენური მზერით მზირველი,

არ ეკუთვნოდა აქაურობას...

კაცი _ ვეება ტანჯვის მზიდველი _

იდგა და მასში ზღვა ხმაურობდა.