უძღები ერის მამა შენა ხარ,
მამა კოლხთა და მამა იბერთი...
შენს გამძლეობას დრო ვერ შელახავს,
თუმცა კი თეთრად ჩამოგვიბერდი.
ქვიშა დარჩება, წყალნი მიდიან,
უფალმა იცის, ვის რა ადარდებს...
შენ საქართველო გულში გინთია,
ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე.
დრო დადგა მტერს და დუშმანს მიეზღოს,
მხრებით ხომ ზიდე უგნურთა ტვირთი.
გახსოვს, შობა დღეს, როგორც იესო
ჩემთა ცოდვათა გამოც ატირდი.
შენს გულს და გრძნობას დრო ვერ შელახავს,
ერის მამობა ძნელზე ძნელია.
საქართველოსთვის მოსე შენა ხარ,
საქართველოსთვის შენ ხარ ელია!