ძველი შუამთა. თოვლის მანდილი.

თოთო ბავშვივით თვლემდა სიჩუმე.

ნისლს მოჰყვებოდა სევდა რამდენი,

შენზე ფიქრები და ჩამი-ჩუმი

სულ არ ისმოდა. თრთოდნენ იები _

მონაზონები უნაზეს კრთომით...

და, ვით მარიამ მაგდალინელი,

ნატერფალებში ტიროდა თოვლი...