გაცვდა კავშირი, დაიშალა ჩვენი ერთობა,
მოსაცელავი ბედისწერამ უკვე მოცელა
და შემოასხა სინანულის შესამოსელად
ამქვეყნიური უნდობლობა და უღმერთობა.

იმედის სხივი ობოლ სანთლად სულში მენთო და
ისიც გალღვა და გაილია, როგორც ოცნება,
სული, - რომელიც ღრუბლებს მისწვდა და იმლოცველა, -
დღეს ღმერთთან მივა თავდახსნილი და გაენდობა.

და გაბრწყინდება სამოთხეში, როგორც შროშანი,
და როცა სხეულს - უკუნეთის ტანაბჯროსანი
შავი მხედარი დაუნდობლად დაშლის და დახრავს, -

აქ, ცისქვეშეთში, გასრულდება ყველა კირთება
და დღე და ღამე - წარმავლობის ძველ შეგირდებად
წარუდგებიან ანგელოსის ზეციურ საფლავს...