ორხევში მეცხვარეები

სანგალსა ხვევენ ცხვრისასა;

ერთი მოყმისას ამბობენ,

ხავილს გაჰყვება შვლისასა,

გადმაეშლება ლეკები,

გულს ვერა ხედვენ ყმისასა -

თორმეტთა შუა დაბრუნდა,

პირს დაიბრუნებს მგლისასა...

ჭარში გაკვირდენ ლეკები

ცდას ხუტათ ქავთარისასა,

თოფის სიმართლეს უქებდენ,

ნაჭრევსა ფრანგულისასა,

თიანეთს - თიანელები -

ცოდვა-ბრალს მაგის დისასა, -

შამასდგომიყო ჭალასა,

გულზე იყრიდა ქვიშასა.