ზოგს თუ სიტურფემ ცოდვიანი ხელი დარია,
ზოგი სიავეს ამ სიტურფის მადლით იცილებს,
ცოდვა-მადლს შუა წუთისოფლად დიდი ზღვარია,
შენ კი ორივე მორჩილებით შემოგციცინებს.
მეფის გვირგვინი რაგინდ ჟამმა გააიაფოს,
მასში დიდება მაინც რჩება მიმქრალ ზმანებად,
შენში კი ცოდვა მარგალიტის მსგავსად კიაფობს
მშვენიერების სადაფებში საგოგმანებლად.
რადგან მტაცებელს არ სჩვევია ცხვრის ტყავი ეცვას,
და მის საკბილოს უნდა ერქვას რადგან ბატკანი,
შენც ნუ ისურვებ სხვის საამოდ ბუნების შეცვლას,
შენს თვალთმაქცობას ვერ გაუძლებს სხვა კაცთაგანი.
დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება,
ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება.