ჯავახაძე ვახტანგ
გაზიარება

ერთხელ მაინც 

ვისაც მოუსმენია ერთხელ მაინც თოვლისთვის,
მეც მომისმენს, გამიგებს, დამიცდის და მომიცდის.
ვისაც თერგის ტირადა და ალაზნის არია
გაუხმოვანებია, ჩემი მეგობარია.
ვის გზაზედაც – მთები და მთებზე – მონასტრებია,
ვისაც ერთხელ ბიჭვინთის ღამე მონატრებია.
ვისაც შუაღამისას უცებ გაღვიძებია
და ქვიშხეთის ცაცხვები მოუსაკლისებია;
ვისაც ახსოვს სუსხები მოწეული სიმინდის,
ვინც შეუწუხებია არაერთხელ სინიდისს;
ვინც გაურბის სერობას, როცა სხვები რჩებიან,
ვისაც სასიყვარულო დაუმესიჯებია;
ვისაც ანგელოზისთვის თვალი, ყურიც მოუკრავს,
ვისაც თავი ერთხელ მაინც მოუკლავს.
2008

??????