ჭილაძე ოთარ
გაზიარება

*** "თითქოს გაშალა ლეკმა ნაბადი" 

თითქოს გაშალა ლეკმა ნაბადი
და ზედ ქისიდან დაყარა ოქრო -
ცა ვარსკვლავებით გაივსო უცებ,
გაჩინარდა გზა - ოკრო-ბოკრო.

ტყეს შეუნახავს დილის სურნელი,
როგორც ძველ რვეულს - პირველი ლექსი.
ფეხქვეშ შემკრთალი ნეშო შრიალებს
და ცის ოდნავი შერხევაც მესმის. 
1954წ

??????