ქარის ამბავი ^{ექსკლიუზივი}

ოდესმე დგება დრო, როცა თვალებს კეფაზე იმაგრებ,

რადგან აღარასდროს დამთავრდა ერთ ადგილზე დგომა

და ყურება მარცხნივ, საიდანაც ქარები სამ წყებად მოდიან,

მათ საკუთარ სხეულში ატარებ,

ოღონდ ისე, რომ მისი ზუზუნი ოდნავაც არ ისმის.

მუხლებზე დგახარ და ტუჩებს ძალიან მაგრად კუმავ -

თითქოს ქარს პირზე ხელს აფარებდე.