ტაბიძე გალაკტიონ
გაზიარება

მთვარე ჭაში 

დაღალვით ხეზე მიწოლილა მოხუცი რაში,
მის წინ დევები იღერებენ ეშვებს და დინგებს
და თეთრი მთვარე საიდუმლოდ ჩასული ჭაში
განცვიფრებული უყურადებს მიმავალ ჭინკებს.
ამ სიჩუმეში ვინ დათვალოს გზანი, ჰუნენი?
აქ წარსულშიაც და მომავალშიც
შეჩერდებიან საუკუნენი.

1925

??????