ფირცხალაიშვილი ზაზა
გაზიარება

ჩემი ბრალია 

ვბრუნდები ისევ, 
აჩქარებით, 
არ ღირდა მოცდა...
თან დარდი მომაქვს 
მერამდენედ (მოჭრილი ხელის), 
ზღვასავით ღრმაა ნუგეშიო - მასწავლე, 
თუმცა,
არ შემიძლია, 
მეშინია 
თვალის გახელის.
დავდივარ, 
(დ)ახლებს 
შორისია ახლა ქალაქი, 
სახლთან ვარ თითქოს, 
თითქოს ვარ და სხვაგანაც მოვხდი,
სად არის ჩემი ქუჩები და ჩემი ბავშვობა?
სად არის ჩემი - 
სასახლეზე ლამაზი ქოხი?
ეგუებიან ავკაცები დროის ამინდებს,
აივნებიდან თვალს მიკრავენ უცხო ქალები,
სადღა მაქვს ნერვი, 
საკუთარ თავს თვალებს ვარიდებ,
და ფიქრი მსეტყვავს ცოდვასავით ვერტიკალებით.
ჩემი ბრალია -
დაგტოვე და ვერ გიპატრონე, 
შენი ბრალია - 
გამიშვი და იქნებ პირიქით,
აქ თითო-თითო გადარჩენილ კადრებს ვაგროვებ 
და ზღვისკენ მიმაქვს 
შერჩენილი ბოლო ბილიკით…

ვერ მოგისწარი, მორჩა!
სადღაც სიზმარში მოვხდი,
ჩემი საწყალი ქუჩა...
ჩემი ლამაზი ქოხი..

??????