თაბაგარი თეა
გაზიარება

ერთმანეთის თვალებით 

ყვითლად იღვრებიან, 
ალისფერ სხივებში, 
მიმოზები,
ყვავილობს ქალაქი, 
ქუჩები ხიდებზე 
მიმოდიან,
მე, ყოველ საღამოს, 
შენი სიმყუდროვით 
ვიმოსები,
შენ კი, ჩემს სუნთქვაში, 
ახალ იმედს ჰპოვებ, 
ყოველ დილით.

ზოგჯერ (ცაშიც ხდება-
ხოლმე) ბაცდებიან 
ვარსკვლავები,
გული სტკივა სულს და
ვერაფერს აღიქვამს
დადებითად...
გაივლის განწყობა.
ჩვენ, რაც მთავარია,
დავასკვენით:

თურმე, შეგვძლებია ხედვა ერთმანეთის თვალებითაც.

??????