ბუნდოვანი გიორგი
გაზიარება

გვიანი გაშმაგება 

ღამის ფანტომებს დაუკრძალავთ ქუჩაზე მთვარე, 
ბნელი სივრციდან წამოიჭრა მიცვლილი ვალსი... 
სიცარიელე, მეჩხერ თმებით, წვება კედლებზე. 
შმორით ივსება უძილობის სენთა კოდექსი! 
და ფანტაზია _ ვარსკვლავების, სახლდება სულში. 
_ სდუმს ვლენა! 
იზარდება ყოფის წვდომა განუკითხავ სიმრუშეში; 
მჩატედ ტორტმანობს წამთაღრიცხვის რუხი გრავიურა. 
ცივი მარსიდან საუცხოოდ წვეთავს სიმშვდიე, 
_ თეთრია არსთა ფანდი! 
მთვრალი პეპლებით იპენტება მინის სიგლუვე. 
ვით მკვდარი ნესტი, ძირჩამპალი ხეების ქერქში... 
მოულოდნელი კონტრასტების, უმეცარი წყდება პარპაში. 
_ ვინ ითვლის ჩუმად, აუწონად, უსაგნო მცნებებს? 
_ ვინ აიძაღლებს გადაგლეჯილ ანფასთა ნიღაბს? 
როცა უგნურად, სიმპათია მისავათდება... 
გრძნობა სუსტია, მით უფრო... 
რა დამღუპველად საამოა ფიქრის სინდრომი, 
_ მით უფრო, უმეტესად ნოტიო ღამით! 
თვალთაგან მომწყდარ დაღლილობას შეასკდა ფითრი, 
მტარვალ სიგიჟის უცოდველი გადახრწნილობით! 
უმიზნოდ შთენის, ნიუანსთა მარტივი კრედო. 
მოჩვენებებში გაერია _ ;დრტვინვის დუეტი~!.. 
მფრთხალ კაბადონზე აიშხლართა სხივთა კანკალი, 
_ არ ნიშნავს დილის, უთავბოლო სიმრავლის, ნაწილს. 
გაკრთება სადღაც, უხილავში, ბგერათა გამა 
და ზესაზრისი გაეხვევა სიზმრის ბუდეში! 
_ ღამის ფანტომებს დაუკრძალავთ ქუჩაზე მთვარე, 
მთვლემარე სივრცეს აუკვამლდა მიცვლილი ვალსი!.. 

??????