ბერეთელი ნუკრი
გაზიარება

მთასწავალა ლექსი  

უფრო და უფრო იშვიათად, ძნელად მიხსენებ,
როგორც კალაპოტარეული მტკვარი მადათოვს.
ბარისახოსთან წამომადგა თვალზე სისველე,
ამაღამ ალბათ ხახაბოს და ხახმატს გადავთოვ.

დავათოვ შენი პაპის პაპის ხავსიან საფლავს,
ჟანგმიწანაჭამ საპირწონეს_ მარცხნივ სიათის.
ჩემთვის ყველა დღე უშენო და ნავსია ახლა,
და ყველა დილა_ უშენო და უხასიათო.

შენ კი იები დააღვიძე დილით ჭისპირას
და სამი შენი ციცქნა პეშვი წყალი მიართვი.
მე ეს ცხოვრება შენით მწყურვალ სიკვდილს მიპირებს,
და მეც_ დაღლილი ბედუინი_ დარდებს მივათრევ.

სადმე დამიტანს ხვალ ეგ დარდი,_ გახდა მთისხელა,
ვინმე ბერ-დედა დამიტირებს, ვინმე აღათო...
შენ ახლაც ასე იშვიათად, ძნელად მიხსენებ,
როგორც აპრილში ამღვრეული მტკვარი მადათოვს.

??????