-შენ რად გეტრფოდივ,შფოთიანსავ,დამიდგა თვალი...

ბებო ქოთობდა,ხოლო პაპა,შარობდა მთვრალი.

-შენ დაგაყარევ მიწაივ დარად სვამდი ამდენს?!

პაპასად შუბლი ჩამოეხმო,სისხლს ჩამონადენს.

-დაჩუმდი ქალო!რაც არ ასავ,საუბრობ იმას...

ცხენ ამისხლტავ და...შეუკურთხა,შარას ნაწვიმარს.

არ სტყუვდებოდა და ჩუმჩუმად,წყრებოდა ბებო.

პაპას ეძინა,შუაღამე მისძოვდა ბექობს.