სოფლის დუქანი ცარიელი,

შემოდგომაზე,

მოუსყიდველი გამყიდველი,

დინჯი, მოაზრე

მაჩუქებს რვეულს და მავალებს

თვალების კვესვით:

_ ირემაძეებს დაგვიწერეთ,

ბატონო ლექსი.

_ ირემი ალბათ აღარაა,

იგი რომ გიქოთ,

თქვენ კი, მთიელნო, გლოცავთ, რათა

იყოთ, სულ იყოთ.

ამ ლექსზე

(ვითა ჩვენებური გლეხური წესი),

თქვენ გეპასუხნოთ

_ ხვნითა და თესვით.

1990