მე რა მეჩქარება...
ცხოვრება მაჩქარებს...
მე რა მენაღვლება,
ცხოვრება მანღვლებს...
მე რა მეჩქარება -
სადღაც მიმაჩქარებს,
სადღაც მიმაქანებს მანქანით, იალქნით,
ორთქლმავლის გუგუნით, ტალღის ფორიაქით.
კი მაგრამ,
იცი რა -
იცი, რა მანაღვლებს?
არ გიცნობ ვინა ხარ -
შენს თავს დამანახვებს,
ყველას დამავიწყებს, შენს თავს შემაყვარებს,
შენ თავს დამავიწყებს და სხვას შემაყვარებს!
დღემუდამ მაოცებს,
დღემუდამ მაღონებს:
სხვას რომ შემაყვარებს -
შენს თავს რად მაგონებს,
თუ გადამავიწყა -
რაღად გამახსენებს
იმ დღეებს წასულებს,
მაგ თვალებს, მაგ ხელებს...
ო, ეს დრო კი არა, ცხოვრება კი არა,
გულია კაცისა ხარბი და ცოდვილი...
მეც რა მენაღვლება -
მივყვები, მივდივარ,
ბედს ვარ მინდობილი.
1956 წ.
თბილისი.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru