„ბოლო გაჩერება - სორბონი.“-

თქვეს და დაიმგვანე პარიზი.

-გახსოვს,

ჩემს მეზობლად ცხოვრობდი?

ქუჩა იყო - ანჯაფარიძის.

ალბათ დაკარგული გეგონე...

მსურდა შენთან მელაპარაკა;

შენი სახლია შარლ დე'გოლზე,

მე კი - მისამართიც არა მაქვს

ახლა! უშენობა ძნელია,

გულსაც ვუმუშავებ ხარვეზით!

ნუთუ, უარი თქვი, Ellié,

ჩემი სისხლით მორწყულ მხარეზე?!

თოვს და საქართველო შეირხა,

მე კი ამრია გზა-კვალი.

ახლა ჩემში ისე ბევრი ხარ,

რომ კვლავ უშენობა გავკვალე.

მარტი ამოვარდა სახსრიდან,

რახან თებერვალი ჩქარობდა...

...

ჩვენთან ყავასაც კი სახლი აქვს,

მე კი - დღემდე უსახლკარო ვარ!

მზეს კი ამინდები უშენენ

ღრუბლებს.

აღარ ჩანხარ, Ello, შინ...

რა ვქნა! ვრჩები ასე, უშენოდ,

ჩემს მზე-ჩამქრალ საქართველოში!

2 მარ. 2011 წ.