ხმაშეწყობილად ახმაურდნენ სოფლის მამლები,

მზემ პირმშო დილას მადლიანი სხივი აწოვა.

ვერ ვამჩნევ როგორ, რა სისწრაფით გადის, პა, წლები,

ვერ ვხვდები... ჰოდა ვეღარ გხედავ ნაცნობ საწოლთან!

-გახსოვს? -დილით რომ გაგაღვიძეს კატის კნუტებმა,

მერე ცელი რომ ჩამოხსენი ლეღვის ტოტიდან...

ამბობდი: მდელოც სიცხისაგან ჩაიხუთება,

თუკი გლეხ-კაცი თავის დროზე მას არ მოთიბავს.

თენდება, მოჩანს უშენობა სარეცელიდან,

ვცდილობ, ძახილი მოგაწვდინო... თუმცა ამაოდ!

პა, სამყურები მოსაცელად ისევ გელიან,

რომ ბასრი ცელი ცვარიანზე ააქანაო.

15 ივლ. 2011 წ.