ჯინჯოლია აპოლონ
გაზიარება

ფიქრი 

რა უნდა იყოს ფიქრზე თამამი, –
ზესკნელ-ქვესკნელის ძალუძს შეღება.
მე ვფიქრობ ახლა, მე ვფიქრობ ახლა
და ვგრძნობ ვიღაცის ფიქრის შეხებას, –
ფიქრის შეხებას, ფიქრის შეხებას
თითქოს ყორანმა ავად შეჰყეფა.
ასე ადვილად ვინ გადალახოს
დრო-ჟამი ანდა სივრცე უვალი,
მიჩხრიკ-მოჩხრიკოს საუკუნენი, –
ტროა... ლაზიკა... თებე... თუბალი...
სხვა არაფერი არ მეგულება,
ფიქრო, შენსავით თავისუფალი.
ხან უცნობ მხარეს გადიხვეწები,
უდაბნოს აქცევ სამოთხის ბაღად,
აშენებ, ანგრევ, იკვლევ, მიელტვი,
ხან გაბოგინებს მოგონებაღა.
სად არის მიწა, – არ გადალახო,
სად არის წყალი, – არ გადასცურო...
ვინ გსურს სიმაღლით გააამაყო,
ვინ გსურს დაღუპო, ფიქრო მაცდურო?
ო, ბედნიერთა ლაღო მეგზურო,
ოი, ნუგეშო არასმქონეთა...
ეს ვისი ფიქრი მიახლოვდება,
ვით დედამიწას უცხო კომეტა?!

??????