ჭავჭავაძე ილია
გაზიარება

ალექსანდრე ჭავჭავაძე 

Его стихов пленительная сладостъ 

Пройдет веков завистливую далъ. 

პუშკინი. 


მისი ლექსი შვებით, ლხენით 

ხან მეჯლისში მოჰფრინდება, 

გულს ჩაგეკვრის, ჰლაღობს, ჰხარობს, 

გამღერებს და ამღერდება; 


ხან ღონდება ნაზ ქალსავით 

უიმედო სიყვარულით, 

ხან იფეთქებს ჭაბუკსავით 

და განდევნის სევდას გულით; 


ხან ბუჩქებში მიმალული 

ჰზის მარტო, ვით იადონი, 

შეჰყეფს სატრფოს გულსაკვდავად, 

ტრფობის ისრით განაწონი; 


ხან ჰრბის ველად, მარტო ჰგალობს 

უდაბნოში, ვითა მწირი, 

შეჰკვნესს შავ-ბედს ქვეყნისასა, 

ქვეყნისათვის ანატირი; 


ხან დაჰყურებს ნაღვლიანად, 

დაფიქრებით გოგჩის ტბასა 

და ემდურის მწვავის მოთქმით 

დაუდგრომელ დროთ ბრუნვასა... 

??????