გამრავლების ტაბულა (მთარგმნელი: შოთა იათაშვილი)
მილიონჯერ დიდი რომ იყოს და
სიბნელეში წამოაქციო,
ღმერთის წელამდე სიმაღლისა და კლდოვანი მთების სიმძიმის მქონე
საგორავი გადაატარო, და გაათხელო ქაღალდივით, ოღონდ ისე, რომ
ამ წყეული ფერად-ფერადი ნათურებიდან ერთიც არ გატყდეს
და ისინი ყიამეთში კვლავაც ბრწყინავდნენ,
მაშინ იქნება ზუსტი სურათი, თუმც
შუქებს მიღმა წყვდიადია, ზამთრის ღამეს კი
კონი-აილენდში მე ვიდექი პირსის ბოლოს, იმ დროს, როდესაც
ფუტურო წკვარამი ნაგაზივით გაყმუოდა (არ იყო ქარი)
და შორს, ქვემოთ დაძრწოდა სინათლე,
რომელიც გავდა პოლისმენის ჯიბის ფარნის შუქს
და ანათებდა - ასე ჩანდა - დაკეტილი მაღაზიების ფასადებს და
მერე ჩაქრა მოულოდნელად. ვარსკვლავები კი ქათქათა და მომცრო იყო
და მე მესმოდა, ზღვა მალულად როგორ წოვდა ნაჭდევებს პირსის,
თითქოსდა ვინმე ბებრუხუნა იწუწნიდა ძილის წინ ღრძილებს.
DC-8 ყვინთავს და იმ წამსვე
ჩემს გვერდით მჯდომი ადამიანი მკაფიოდ იწყებს
გამრავლების ტაბულის კაკვლას.
ხოლო შორს, ქვემოთ
ნერვიული დაბოლოებებივით პულსირებენ ცალკეული სინათლეები.
იქ, დაბლა, მე მყავს მეგობრები - თითოეული მათგანის ცხოვრება
უცნაური ფორმისაა -
ისინი გვანან კვერცხებს, გათხაპნილს სამზარეულოს იატაკზე, ისინი ბზინავენ
ვით მუქ წყალში ზეთის ლაქები. და მე ვფიქრობ, რომ ისინი მიყვარს.
ტელეფონი ხომ სადღაც, ოთახში, წკრიალებს ჯერაც.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru