ფანტიამ წერილი გამოართვა, უბეში ჩაიდო და იმის მერე ხალხს აგროვებს.

-არ იცის,რომ მეფე ერეკლე ცოცხალი აღარ არის???

-რა იცის, გიჟია-მეთქი, ხომ გითხარ.

ფანტიამ სალაღოს ქვიშიანი გორი ჩამოირბინა და მაღაზიის წინ გაჩერდა მოსაუბრეებთან.

-ჩემო თამისანო!-თქვა ჩურჩულით.

-საქართველო ხომ გიყვართ?

-გვიყვარს.

-ხოდა, უნდა წამომყვეთ, ასი კაცი უკვე მოვაგროვე სალაღოში, მთელი სოფელი მომყვება.

-სად მიდიხართ?

-საქართველოს უჭირს, მეფეს უნდა მივეხმარნეთ, წამოხვალთ?

-მე რომ მაღაზიას თავს ვერ გავანებებ?

-ეგა?

-მე ლექსსა ვწერ.

-რაზე? 

-საქართველოზე.

-ხოო,საქართველოზე თუ სწერ...

პანტიამ წყალი დალია ლოფლებში წავიდა ხალხის შესარიგებლად. ერთ კვირაში შემოიარა გუდამაყარი და ყვალა სოფლიდან თითო კაცი წამოიყვანა,ისინიც თავისსავით გიჟები, ჭკვიანი არავინ გამოჰყვა.

-ასოცდაექვსი, ასოცდაექვსი, ასოცდაშვიდი, ასოცდარვა, ასოცდაცხრა, ასოცდამეათე მე ვარ, ითვლის ფანტია პირიმზის მინდირზე შეკრებილ გიჟებს, რომლებიც ხმალ-ხანჯლებით არიან შეიარაღებულნი.

დაანთეს სანთლები და გაიარეს არაგვის ღორღიანი ჭალა. იმის მერე აღარც მობრუნებულან.

-სად წავიდნ?

-ქალაქში ჩასულან და მეფე ერეკლეს უკითხავსთ.

-მერე?

-მერე ყველანი სურამის საგიჟეთში წაუყვანიათ. ეხლა ცარიელიღა მათი სოფელი .მარტო არსენაღა ცხოვრობს. რა ცხოვრობს, დღე და ღამე არბის და ჩარბის სფლიდან არაგვამდე.

-რა არბოლებს?

-რა ვაცი, ეგეთი სიგიჟე სჭირს, დღეში ასჯერ ადის-ჩამოდის. აგე,ჩამოვიდა, გინდა სკითხოთ?

-ვკითხოთ?

-არსენ!

-რა გინდა? -მაღაზიის წინ,სუფრასთან ჩამომსხდარ მოიქეებთან გაჩერდა არსენა.

-სად წავიდნენ შენი სოფლელები?

-საქართველოს უჭირს და იქ წავიდნენ.

-შენ რატომ არ წახვალ?

-მე არ წამიყვანეს , ბევრს დარბიხარო.

-მალე მოვლენ?

-აღარ მოვლენ.

-რატომ?

-ფიცი დადვეს, ცოცხლები არ დავბრუნდაბითო.

-ვინ უთხრა რომ საქართველოს უჭირს?

-მეფის დაძახილი იყო, მეფის დაძახილი!

-შენ, გეტყობა, არ გიყვარს საქართველო, თორემ წახვიდოდი,-შეგულიანება დაიწყეს არსენას.

-მე კი არა, თქვენ არ გიყვართ.

-უყურე ამ გიჟსა, ვინ გათხრა,რომ არ გვიყვარს!

თუ გიყვარდეს, არ ისხდებოდით, ირბოლებდით მაინცა, ირბოლებდით,-თქვა არსენამ და აღმა გაიქცა.მერე მთელი დღე აღმა-დაღმა დარბოდა.