გურამ დოჩანაშვილი (დ. 26 მარტი, 1939, თბილისი, საქართველო), ქართველი მწერალი.
გურამ დოჩანაშვილი დაიბადა 1939 წლის 26 მარტს ქ. თბილისში.
მამა - პეტრე დოჩანაშვილი (ექიმი), დედა - გულნარა ემხვარი (დიასახლისი). მომავალი მწერალი იზრდებოდა ზემელზე, რუსთაველზე, სოლოლაკსა და ვერაზე. ბებია - მერი(ფაცა) კორძაია, ბაბუა - სილოვან ემხვარი ( აკაკი წერეთლის დის შვილიშვილი) და ბებია - ოლღა გუსევა (მამის მხრიდან) არ აკლებდნენ მზრუნველობასა და სიყვარულს.
უნივერსიტეტში სწავლისას გურამ დოჩანაშვილმა გაიცნო თავისი მომავალი მეუღლე, ნათელა სეფიაშვილი, რომელთანაც იქორწინა 1964 წელს.
მწერლის ცხოვრებაში განსაკუთრებული და მნიშვნელოვანი იყო 1966 წელი: დაიბადა მისი პირველი შვილი, ქეთო (7 აპრილი), და გამოიცა პირველი წიგნი, „მთის გადაღმა".
1968 წელს მიიღეს მწერალთა კავშირში, ამავე წლის 29 მაისს დაიბადა მისი უმცროსი ვაჟი, ირაკლი, რომელიც ტრაგიკულად დაიღუპა 1990 წელს. ეს მძიმე დღეები მას სასულიერო პირებმა და უახლოესმა მეგობრებმა გადაატანინეს, რამაც განსაკუთრებულად დააახლოვა უფალთან და ეკლესიასთან, უფალმა კი მალე ის გამოუგზავნა, ვინც მისი ცხოვრება კვლავ გააცოცხლა. „ბაბუა გიჟია, იმიტომ რომ ჩემზე გიჟდება", - ამბობს მისი შვილიშვილი, თინათინ ჭკუასელი.
მისი პირველი მოთხრობები დაიბეჭდა ჟურნალ „ცისკარში" 1961 წელს.
1946 წელს მომავალი მწერალი სასწავლებლად მიაბარეს ვაჟთა პირველ სკოლაში. მისი თანაკლასელები და უახლოესი მეგობრები იყვნენ საქართველოს ერთგული და ღირსეული შვილები: მერაბ კოსტავა, ზვიად გამსახურდია, ჯონდო მეტრეველი, ანატოლი მიქაძე, ვოვა სიხარულიძე, თამაზ გონჯუა, თემურ ცერცვაძე, გურამ სხირტლაძე. 1956 წელს მათ თავს დაატყდათ „სუკ"-ის რისხვა. გურამ დოჩანაშვილს ბრალად ედებოდა ანტისაბჭოთა პროპაგანდა და მისჯილი ჰქონდა სამწლიანი პატიმრობა, რომელიც შემდგომ პირობითი სასჯელით შეუცვალეს.
1957 წელს ექსტერნად დაამთავრა 61-ე საშუალო სკოლა და მუსიკალური სასწავლებელი(ვიოლინოს კლასი). იმავე წელს ჩაირიცხა თბილისის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ისტორიის ფაკულტეტზე და აქტიურად მონაწილეობდა არქეოლოგიურ გათხრებში. უკრავდა უნივერსიტეტის ორკესტრში.
1962 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი.
1962-75 წლებში იყო ივ. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიის და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტის არქეოლოგიური განყოფილების უმცროსი მეცნიერ-თანამშრომელი. მონაწილეობდა 30-მდე ქვის ხანის არქეოლოგიურ ექსპედიციაში.
1975-85 წლებში იყო ჟურნალ „მნათობის" პროზის განყოფილების გამგე.
მეთაურობდა პროზის სექციას მწერალთა კავშირში.
1985 წლიდან კინოსტუდია „ქართული ფილმის" მთავარი რედაქტორია.
„მთის გადაღმა". მოთხრობები. თბ., „ლიტერატურა და ხელოვნება", 1966.
„ნაბიჯი". მოთხრობები. თბ., „საბჭოთა საქართველო", 1969.
„ათასი წვრილმანი". თბ., „ნაკადული", 1972.
„მხიარული ბორცვი". მოთხრობები. თბ., „ნაკადული", 1971.
„სამოსელი პირველი". რომანი. წ.1. თბ., „ნაკადული", 1975.
„სამოსელი პირველი". რომანი. წ. 2. თბ., „ნაკადული", 1978.
„სამოსელი პირველი". რომანი. წ. 3. თბ., „მერანი", 1980.
„საქმე". მოთხრობები. თბ., „მერანი", 1974.
მოთხრობები. თბ.,"საბჭოთა საქართველო", 1976.
„ყველაზე კარგი პაპა". ზღაპარი უმცროსი სასკოლო ასაკის ბავშვთათვის. თბ., საქ. კპცკ-ს გამ-ბა, 1976.
„განმსდგომი შუაკაცი". მოთხრობები. თბ., „ნაკადული", 1983.
„სამოსელი პირველი". რომანი. მე-2 გამოც. თბ., „საბჭოთა საქართველო", 1982.
ორი მოთხრობა. თბ., „მერანი", 1984.
„ბაქანი". მოთხრობები. თბ., „მერანი", 1988.
„სამოსელი პირველი". რომანი. მე-2 გამოც. თბ., „საბჭოთა საქართველო", 1990.
ოთხი მოთხრობა. თბ., „მერანი". 1991.
მოთხრობები. მე-2 გამოც. თბ., „საბჭოთა საქართველო", 1987.
„კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა". მოთხრობები. თბ., „საარი", 2001.
ხუთი მოთხრობა. თბ., „საარი", 2002.
„ძმისავ". მოთხრობა. თბ., „მარსი", 2002.
„ვატერ(პო)ლო ანუ აღდგენითი სამუშაოები". ფანტასტ. მოთხრობა. თბ., „საარი", 2002.
„მხოლოდ ერთი კაცი", მოთხრობები, თბ., „მარსი", 2002.
„სამოსელი პირველი". რომანი. თბ., „საარი", 2002.
"დაეძებდა: ერთგვარი მოთხრობა, ალაგ დეტექტივიც. თბ., „მარსი", 2002
„ძნელი". მოთხრობები. თბ., „მარსი", 2002.
„ხორუმი ქართული ცეკვაა". პიესა. თბ., „მარსი", 2003.
„ლოდი ნასაყდრალი", რომანი. თბ., „მარსი".2002.
„ისედაც დასავლეთელები ომარა და გივია და პლანეტა ჰოლივუდი." ახალი რომანი, „აისი", 2005.
„იქამდე". მოთხრობები. თბ., „ნაკადული", 1991.
„კეჟერაძეები". ოთხი მოთხრობა. თბ., „ლაშარელა", 2005.
თხზულებები. ოთხტომეული. თბ., 2003.
„Песня без слов." Рассказы. Тб., „Мерани". 1983.