დღიური, 1994 წელი
და გონებიდან გადასული დაბრუნდა სახლში.
როგორც კი გაზაფხულის წყლები აირევა,
ეგაც წყალივით იმღვრევა და საშიში ხდება.
წუხელ მამამისს დასდგომია შიშველი ხანჯლით:
- შესაწირავი ცხვარი ხარ და უნდა დაგკლაო.
... და აი, ახლა თოკით შეკრული სამ კაცს მოჰყავდა -
ორნი აქეთ-იქით ედგნენ, მესამე - ზურგიდან.
რომ დამინახა, ქვას მიადგა ორივე ფეხი,
შემომაცქერდა და შემომტირა:
- აი, ხომ ხედავ, საგიჟეში უნდა შემაგდონ,
ვეღარ გავუძლებ იქაურ მხეცებს -
იმათ რეჟიმს და რეზინის ჯოხებს,
მიშველე რამე, - გადმომამხო მღვრიე თვალები.
... მაგრამ მაშინვე შემატყო, რომ ვერ ვუშველიდი,
ვერ ვიხსნიდი და მოჭრილ ხესავით,
უცებ მოერღვა, ჩაეშალა მთელი სხეული.
დაძრეს. მიაწვნენ. წაიყვანეს.
ჩემი იმედი გამოეცალა -
დამსუბუქდა და ფეხი ვეღარ მოსდო მიწაზე,
დამორჩილდა და ბუმბულივით წაეღებინა.
გულმა მირჩია: მიდი, გადასჭერ
თოკები, რითაც ეგ საწყალი შეუბოჭავთო,
მაგრამ... გული ხომ ყოველთვის მარცხდება
დიქტატორ გონებასთან კამათში.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru