ღამე...
ღამე - მთვარით დანაფერი, -
მოჰგავს ნახატსა და მოგონილს...
გზები შეგვრჩა, მეტი არაფერი,
წამო, ავედევნოთ, გოგონი...

ქარი ღრუბლის კაბას უფრიალებს
მთვარეს... უკვე ბნელა, იცი, ლიკ,
ახლა ღამე ისე ჩუმი არი,
მესმის მხოლოდ შენი სიცილი.

მთვარე ცაზე მიდის გადარბენით...
ვიცი, სანამ წახვალ „ჰო“-ს მეტყვი.
გზები...
გზები... მეტი არაფერი...
სახლში მიგვაცილებს პროსპექტი.